In de thuiszorg is geen dag hetzelfde. We verwelkomen nieuwe cliënten en we nemen afscheid van anderen. Er komen nieuwe zorgaanvragen binnen, bijvoorbeeld van mensen die uit het ziekenhuis komen en tijdelijk hulp nodig hebben. Mensen wonen thuis en dat gaat prima, totdat een lichamelijke of geestelijke achteruitgang dat evenwicht verstoord. Thuiszorg kan dan een oplossing zijn. Het is altijd weer bijzonder om te zien en mee te maken wat een klein beetje ondersteuning van ons teweeg kan brengen. Niet alleen voor de cliënt zelf, maar ook voor het hele netwerk eromheen. Wij kunnen een constante factor zijn, waardoor mantelzorgers meer ruimte krijgen om de zorg voor hun dierbare op te pakken. Als je weet dat de thuiszorg iedere dag vroeg bij je ouders op de stoep staat, geeft dat jezelf meer tijd om eerst je eigen huishouden en/of werk te doen. Als dan ook ’s avonds iemand langs gaat, dan geeft dat ook rust.
Rust kunnen wij ook betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, maar niet veel of helemaal geen mantelzorgers in hun omgeving hebben. Een cliënt van ons had een zwaar leven. Er waren haar zoveel akelige dingen overkomen, dat zij niet meer in staat was om positief in het leven te staan. Haar veerkracht en aanpassingsvermogen waren nagenoeg afwezig. Doorgaans zijn dit mensen die als ‘lastig’ bestempeld worden. Wat eigenlijk betekent dat wij nog meer en beter dan ‘normaal’ moeten luisteren wat diegene nodig heeft. In haar geval hield het in dat we haar ’s ochtends rustig wakker maken en haar niet meteen vragen en allerlei handelingen moeten overladen. Eerst een kopje koffie zetten en de gordijnen openen en daarna pas de zorg doen, dat was eigenlijk alles. Mevrouw gaf aan dat zij zich gehoord voelde en ontspande. Haar omgeving zag dat zij vrolijker werd en eigenlijk helemaal niet ‘lastig’ was. Helaas was dit deel van haar leven niet zo lang. Haar lichaam begaf het en in alle rust gaf zij zich over. Voor het team is dit ook het einde van een tijdperk, het einde van een grote zorgvraag. Rust zacht lief mens, het is goed zo…..
