In de zorg is geen dag hetzelfde, omdat we met mensen werken. En die mensen zijn als ieder ander, zoals wijzelf: ons humeur is niet altijd hetzelfde, we voelen ons niet altijd hetzelfde, de ene dag zijn we vlot, de andere dag zijn we niet vooruit te branden. Dit heeft uiteraard gevolgen voor de zorg, want medewerkers zijn ook geen robots. Soms is er iemand van ons team ziek of heeft zich verslapen of de auto start niet, de fiets heeft een lekke band, de treinen rijden niet… Nou ja, vul maar in. Alle dagen zien er anders uit. Dat is meteen ook de charme van de thuiszorg, wij moeten daar iedere dag rekening mee houden en dat is precies ons specialisme! Als we ’s ochtends starten bij iemand die net een prima dag heeft of aan het opknappen is, dan lopen we al heerlijk in op de route. Komen we later bij iemand die net een zware dag heeft of achteruit gaat, dan hebben we de tijd om even te zitten en samen te overleggen wat er nodig is. Soms is dat even zitten juist alles wat er nodig is, even een arm om iemand heen, even praten. Of juist even lachen samen, dat maakt vaak meer goed dan je denkt.
Zo kennen wij een meneer die vreselijk kan mopperen, vaak op zichzelf, meestal juist op zichzelf. Hij wil zo graag, maar het lichaam werkt niet mee en hoe ouder hij wordt, hoe meer kwaaltjes er komen. Meneer moppert dan ook wat af; soms zo erg dat medewerkers bang zijn om wat verkeerds te doen. Maar als je goed luistert, dan gaat het helemaal niet om wat wij doen. Wij zijn er alleen iedere dag en dus bekend en tegen wie mopper je? Juist, tegen je naasten en de mensen die je vaak ziet. Vaak kunnen wij dan wel de spanning wegnemen door even te luisteren, maar soms helpt een grapje ook. Meneer zegt dan: ‘Wat ben ik toch een oude chagrijn hè.’ Dan kun je sociaal wenselijk zeggen dat dit niet zo is, maar heel eerlijk met een glimlach zeggen: ‘Nou, dat vind ik ook’, is verrassend. Meneer moet daar dan zo om lachen, dan is zijn hele dag weer goed!
Helen van Spijker
Wijkverpleegkundige Zorggroep Tellus
