Met de titel van deze column kun je alle kanten op. We moeten uitkijken met de contacten die we leggen, met kleine en grote gezondsheidsklachten, testen, mondkapjes… U kent het onderhand wel. Daar wil ik het in deze column helemaal niet over hebben, want wat we nodig hebben in deze tijd is positiviteit! De dagen worden gelukkig alweer wat langer en soms schijnt het zonnetje zelfs even en trekt iedereen eropuit voor die zo gemiste warmte en broodnodige vitamine D. Eigenlijk is de zon een grote bol vol positiviteit, het brengt ons zoveel goeds. Bij mij in de tuin staan wat bollen in een pot. Met een beetje zon erop, zie je ze voorzichtig uitkomen. Veelbelovende gele kopjes, wat word ik daar blij van…
Ook bij onze thuiszorgcliënten zien we de effecten van meer daglicht en zonnewarmte. Veel mensen hebben een hekel aan de donkere maanden van het jaar, maar heel voorzichtig zien we dat die maanden op zijn eind lopen. Wat verrassend om te zien is, is dat in de maanden naar Kerst mensen in hun eigen cocon kruipen en minder zelfredzaam lijken. Er is steeds meer hulp nodig om de dag door te komen.
Maar nu, alweer februari, lijkt het of er nieuwe energie vrij komt. Mensen zeggen dat het zo wel genoeg is en dat ze zelf weer meer willen en kunnen doen. Hoe fijn is dat voor de overbelaste thuiszorg door heel het land, maar vooral voor de cliënt zelf. Zelfredzaamheid is zo goed voor je lijf, maar nog meer voor je hoofd. Afhankelijkheid is niet prettig. Kleine kinderen willen alles “zelluf doen” en dat stimuleren we als ouders ook. Dat geldt ook voor oudere mensen. Natuurlijk kunnen we alles overnemen als thuiszorgmedewerker, maar jezelf kunnen redden of in ieder geval voor een groot deel of iedere keer een stukje meer, daar wordt een mens blij van.
Dat bedoel ik dus met uitkijken. Uitkijken naar de tijd dat je weer meer zelf kunt of dat je zelfs zonder hulp van de thuiszorg kunt, daar worden mensen blij van! Zoals een cliënt ooit zei: ‘Jullie zijn me lief. Jullie hebben me zo goed geholpen in een zware tijd, maar hoe blij ben ik om jullie nu uit te kunnen zwaaien. Ik kan het zelf weer!’
